Indira Murkaeva, Çello

“Bach’ın 300. doğum yılı için yazılmış olan bu yapıt geleneksel süit parçalarının bazılarından, burada A l l e m a n d a – C o r r e n t e – A r i a – C i a c o n a’dan oluşan bir yapı sergilemektedir. A l l e m a n d a sekizlik = 192 MM’ların sürdüğü (arada noktalı sekizliklerle biteviliğin bozulduğu) bir parçadır. İki bölmelidir; birinci bölme tekrar edilir, ikinci bölme geleneksel yazıda olduğu gibi birinci bölme gibi biter. P a r t i t a’nın ikinci parçası C o r r e n t e genelde hızlı olan bu süit parçasının süreklilik ve hız karakterini yansıtır. Bu hızlılık ve süreklilik arasına sanki bağımsız tek seslerle ilerleyen başka bir ses partisi konmuş gibidir. Bu partinin gelişim çizgisi kalından inceye doğrudur ve parçanın sonunda kendi çizgisinin en ince seslerine varır. Üçüncü parça A r i a’dır, genellikle Sol telinde uzun bir ezgisel gelişimdir. Bununla birlikte bu ezgi çalgısal karakterini yitirmez; ayrıca, bazı cümleler arasına sanki başka bir çalgıdan gelircesine, parantez arasına alınmış hızlı nota gruplarından oluşan ünlemler konmuştur. Bu ünlemler parçanın sonuna doğru daha uzun gruplara dönüşür. P a r t i t a’nın son parçası, A r i a ezgisi üzerinde gelişen bir C i a c o n a’dır; beş ses kalına alınmıştır. Her çeşitleme bazen P a r t i t a’nın daha önceki parçalarından alınan fikirleri çağrıştırır, bazen de tümden bağımsızdır. C i a c o n a fikrinin temel dayanak noktası olan A r i a notaları çeşitlemelerin her birinde mutlaka işitilir.” —

Usmanbaş’ın Yapıt Açıklamaları’ından. Perpetuum Mobile, Pan Yayıncılık, 2015.